Onrust in mijn lijf, onrust in mijn kop, dat is zo lang ik me kan herinneren mijn dagelijkse staat van zijn. Niet heel comfortabel, en ik heb dan ook van alles geprobeerd om er vanaf te komen. Dagenlang dwalen op de fiets, nachtenlang dansen en feesten. Het werkt absoluut, maar is erg lastig te combineren met een werkzaam leven. ‘Ga sporten’, zeiden mensen in mijn omgeving, maar dat leek me helemaal niks. Achter een bal aan rennen vind ik zinloos, aan fitnessapparaten hangen helemaal en van rennen word je moe. Maar ja, je moet maar wanhopig genoeg zijn. Dus… toch maar eens naar de sportschool voor wat groepslessen. Best leuk eigenlijk, op harde muziek steps, aerobic of streetdance doen. En het mooie is, aan het einde van de les sta je helemaal stijf van de endorfines. Wauw, lekker! Gaandeweg werd het steeds moeilijker om trouw te blijven gaan. De lessen zijn op vaste tijden, bij voorkeur net als je met je billen op de bank wilt kruipen. Dus je slaat eens een keertje over, en nog een keer, enfin, je weet vast wel waar dit naartoe gaat… NERGENS.
Maar die endorfines, die miste ik wel. Daar word ik zo’n leuk mens van. Het is voor iedereen beter als ik een manier vind om dagelijks mijn shot binnen te krijgen. Toevallig kwam ik een opbouwschema tegen voor hardlopen. Minuutje hollen, minuutje wandelen, 2 minuten hollen, minuutje wandelen, enz. Hoe moeilijk kan het zijn? Meteen ‘s morgens als ik nog te slaperig ben om er goed over na te denken, hup, hardloopschoenen aan en gaan met die banaan. Mijn hemel, wat viel dat tegen. Alles deed pijn, mijn longen, mijn benen, mijn zij, verschrikkelijk, wie verzint dit? O ja, ik. Het heeft een half jaar geduurd voor ik mezelf niet meer voor gek verklaarde om deze waanzin. Ik was eindelijk zover dat ik ook daadwerkelijk minutenlang kon hardlopen zonder te wandelen tussendoor en ik voelde me trots.
Ik ben nu acht jaar verder en totaal verslaafd. Een dag niet gelopen is een dag niet geleefd. Het kan koud zijn of regenen, het interesseert me geen bal. Aan het eind van de rit komt altijd dat kadootje in de vorm van een endorfinestoot. Daarnaast ben ik lekker even buiten geweest, zijn mijn longen volgepompt met zuurstof, is mijn bloed gaan stromen en mijn lijf op stoom. En verder ben ik trots dat het me weer is gelukt. Daar heb ik heel de dag plezier van… en mijn omgeving ook.